Sceny na wiolonczelę, harfę i orkiestrę (1976-1977)

Tadeusz Baird sam przekazał najważniejsze informacje o tym ulubionym przez niego utworze:

Sceny (rozmowa, spór i pojednanie) na wiolonczelę, harfę i orkiestrę napisałem w 1977 r. na prywatne zamówienie Helgi i Klausa Storck, którym utwór jest dedykowany. Sceny, które trwają ok. 18 minut, grane są wprawdzie bez pauz, składają się jednak z trzech zróżnicowanych części (lub, lepiej mówiąc, właśnie „scen”), które mogłyby być określone jako „rozmowa, spór i pojednanie.

Sceny, Tadeusz Baird w rozmowie z Grzegorzem Michalskim (fragment programu TVP "Wtorek melomana", 1978)

Pierwszymi wykonawcami tego dzieła byli przyjaciele kompozytora – państwo Storck. Bogaty i różnorodny skład orkiestry pozwolił Bairdowi na realizację zamierzonego planu dramaturgicznego – na ukazanie trzech scen z życia małżonków, które stanowią kolejne fazy utworu: I. Rozmowa, II. Spór, III. Pojednanie. Dwa przeciwstawne charaktery („męski” – wiolonczela, „żeński” – harfa) wchodzą w interakcję czyniąc fazy skrajne spokojnymi i kontemplacyjnymi, a fazę środkową – energiczną i dramatyczną.

Sceny (mimo dużej obsady oraz dużych rozmiarów) charakteryzują się lekkością i impresyjnością brzmienia. Złagodzenie brzmienia, odejście od hałaśliwych i brutalnych środków wyrazu, a także wskazanie wyraźnych punktów odniesienia w organizacji materiału dźwiękowego (dźwięki a, e) podkreśla dążenie kompozytora do zwrotu ku „nowej romantyczności”.

"Sceny" - fragment; wykonawcy: Helga Storck - harfa, Klaus Storck - wiolonczela, Orkiestra Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie, Antoni Wit - dyrygent (fragment programu TVP "Wtorek melomana", 1978)