1980
5 lutego
Baird otrzymuje zaproszenie do Komitetu Organizacyjnego Obchodów 100. Rocznicy Urodzin Karola Szymanowskiego.
Maj
Podróż artystyczna do Niemiec, gdzie w Darmstadt prezentowana jest opera Jutro. Obok koncertu kompozytorskiego Baird wygłasza też wykład w Instytucie im. Roberta Schumanna w Düsseldorfie.
Lipiec/sierpień
Baird spędza wakacje w Tunezji
Po pobycie w Karouanie, świętym mieście mahometan, zrozumiałem nareszcie, dlaczego sztuka islamu pozostawia mnie obojętnym. Tematem sztuki musi być człowiek (lub uczłowieczony Bóg), nie zastąpi tego najdoskonalsza geometria, kaligrafia i ornamentyka.
16 sierpnia – 9 września
Kompozytor uczestniczy w Międzynarodowym Festiwalu w Lucernie, poświęconym muzyce polskiej.
Październik
Baird odbywa podróż do Monachium, gdzie ma miejsce jego koncert kompozytorski (trzy kwartety) oraz wykład Thomas Mann und Musik. Podczas tej podróży odwiedził również Emsdetten i Rheine, miejsca znane mu z traumatycznych doświadczeń czasów wojny.
1981
16–17 lutego
Baird przebywa w Halle na spotkaniu kompozytorów polskich i niemieckich.
Sierpień
Kompozytor spędza z żoną wakacje w Bułgarii.
Zostaje członkiem honorowym ZKP
1 września
Po kolacji z przyjaciółmi Baird żle się czuje. Gdy jego stan się nie poprawia, zostaje skierowany do szpitala, gdzie lekarze stwierdzają tętniaka mózgu.
2 września
Kompozytor umiera w warszawskim szpitalu przy ul. Banacha.
8 września
Pogrzeb Tadeusza Bairda na cmentarzu powązkowskim w Warszawie, kwatera 1-VI-2. Podczas uroczystości przemawia ksiądz Jan Twardowski:
Właśnie teraz, kiedy Tadeusz Baird odszedł, wymknął się naszym oczom, zaczynamy głębiej go szukać, pytać kim był, czego dokonał, w jakiej wyrwie jesteśmy, kogo straciła polska kultura? [...] Tadeusz Baird był jednym z największych liryków w muzyce XX wieku. Jakże wrażliwy na poezję! „Boże mój, Boże mój, zmiłuj się nade mną! Kiedy chcę żyć – krzyczę!" Znamy te słowa z cyklu Pięciu pieśni Haliny Poświatowskiej. Jedno z wielu poszukiwań całego jego dzieła, które jest chyba jednym, wielkim pamiętnikiem duszy, który tak nagle ucichł.
Tadeusz Baird - szkic do portretu, fragment końcowy