Cztery sonety miłosne na baryton, smyczki i klawesyn do słów Williama Szekspira (1969)

Pierwsza wersja Czterech sonetów pochodzi z 1956 roku i przeznaczona jest na baryton i orkiestrę symfoniczną. Wersję drugą zadedykował Baird swojemu przyjacielowi Jerzemu Artyszowi.

Różnica między obiema wersjami dotyczy obsady wykonawczej, która dzięki kameralizacji zespołu instrumentalnego (klawesyn, 6 pierwszych skrzypiec, 5 skrzypiec drugich, 4 altówki, 3 wiolonczele, kontrabas) wpłynęła na bardziej sugestywne odwołanie do muzycznej przeszłości. Pozostałe zasadnicze wyznaczniki muzycznej kompozycji zostały zachowane.

Cztery Sonety reprezentują nurt archaizujący w twórczości Tadeusza Bairda. Por.: Omówienie utworu Cztery sonety miłosne (1).