Cztery preludia na fagot i fortepian (1954)

Cztery preludia. Moderato /fragment/

Wykonawcy:  Kazimierz Piwkowski – fagot, Jadwiga Szamotulska – fortepian, 1959 Warszawa Studio S-1, Polskie Radio

Cztery preludia. Allegretto moderato /fragment/

Wykonawcy: Kazimierz Piwkowski – fagot, Jadwiga Szamotulska – fortepian, 1959 Warszawa Studio S-1, Polskie Radio

Cztery preludia. Adagio con dolore /fragment/

Wykonawcy: Kazimierz Piwkowski – fagot, Jadwiga Szamotulska – fortepian, 1959 Warszawa Studio S-1, Polskie Radio

Cztery preludia. Allegro giocoso /fragment

Wykonawcy: Kazimierz Piwkowski - fagot, Jadwiga Szamotulska – fortepian, 1959 Warszawa Studio S-1, Polskie Radio

Cztery preludiaCztery preludiaCztery preludiaCztery preludiaCztery preludia

PWM Edition

Utwór powstał na zlecenie Komisji Zamówień Kompozytorskich przy Ministerstwie Kultury i Sztuki. W pierwszym zamyśle Bairda miał to być Koncert na fagot i orkiestrę. Kolejne preludia układają się w cykl: cz. I. Moderato, cz. II. Allegretto moderato, cz. III. Adagio, con dolore, cz. IV. Allegro giocoso.

W kompozycji widoczne są cechy neoklasyczne, takie jak barokowa zasada następstwa części (wolna-szybka-wolna-szybka), homofoniczna faktura, budowanie formy na bazie rozwijania zalążkowego motywu czy odejście od tonalności dur-moll i przyporządkowanie materiału wysokościowego dźwiękom centralnym. Ponadto dzieło cechuje duża zmienność wyrazowa – balansowanie między powolną, piękną, rozlewną i romantyczną kantyleną, a żartobliwą, lekką, skoczną i żwawą narracją.

Tadeusz Baird marginalizował znaczenie swoich kompozycji kameralnych:

na prośbę znajomych wykonawców napisałem nic nie znaczące miniatury na głos, na klarnet czy fagot.

Źródła

  • T. Baird, I. Grzenkowicz, Rozmowy, szkice, refleksje, Kraków 1998, s. 30.