Na warszawskim zlocie na głos i fortepian (1955)

Ta jedyna pieśń popularna w katalogu dzieł Bairda została napisana i wydana z okazji V Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów o Pokój i Przyjaźń, który odbył się latem 1955 roku Warszawie, tuż po oddaniu do użytku Pałacu Kultury i Nauki. Kompozytor sięgnął po tekst Heleny Kołaczkowskiej, który opowiada o młodej dziewczynie przygotowującej się na zlot z zamiarem spotkania wyśnionego chłopca. Podobnie jak słowa również i sama muzyka jest nieskomplikowana. Charakteryzuje się prostym rytmem utrzymanym w metrum dwudzielnym i w tempie Allegretto con grazia, śpiewną melodyką o proweniencji ludowej, tonalną harmoniką (tonacja a-moll), homofoniczną fakturą oraz czytelną budową okresową.